در هرچه می نگرم، قدرت لایزالش شگفتم می کند. آسمانش که دگر شاهکار اوست؛ از گریه کسی لذت نبرده ام اما گریه او چیز دیگریست! چه آرامشی می بخشد به دلم…
دل انگیزتر از آن، وقت شب است وقتی که خورشید هم چشمانش را می بندد. ماه را می گویی! چه زیبا می درخشد و در دامان خود ستاره ها را می پروراند؛ آنان هم چه عاشقانه چشمک میزنند!
هر از گاهی هم شهاب سنگی بر آنان سلامی می کند و می گذرد.
تاریک تاریک هم نیست؛ چراغ وجودش همیشه روشن است.
شب ها آسمان لباس زیباتری به تن می کند تا به زمینیان نشان دهد اگر خورشید هم خواب باشد، با ماه و ستارگانش آسمان شب را روشن می کند.
رنگ آسمان شب بسیار زیبا و دلرباست و این رنگ زمانی زیباتر می شود که در یکی از سردترین شب های زمستان، پیش از باریدن برف، آسمان صورتی رنگ می شود و ساعاتی بعد، بلور های ریز و درشت برف، میمانی است که از آسمان به زمین نازل می شود و لبخند به لب های زمینیان می نشاند.
آری آسمان خدا همیشه زیباست چه در شب و چه در روز …